Codzienna praca managera polega na nieustannym dopasowywaniu się do zmieniającego się świata. Podejmowanie decyzji, kluczowych dla przyszłości całej organizacji wymaga przewidywania przyszłości połączonej z realnymi działaniami. W wyniku tego warto, by managerowie kształtowali w sobie określone postawy, które w połączeniu z wiedza ekspercką uczynią z nich liderów w ich branżach. Dla większości osób manager i lider to ta sama osoba, która w swoich codziennych działaniach zarządza ludźmi. O ile zdecydowana większość managerów zarządza ludźmi o tyle liderzy nie mają z zarządzaniem zbyt wiele wspólnego. Liderzy w organizacjach pełnią rolę inspiratorów. Swoim przykładem zachęcają innych do tego, by poprzez przejęcie odpowiedzialności zarządzali oni samymi sobą. Nie potrzebują zarządzać ludźmi – potrzebują zarządzać ich motywacją.

Pomimo różnic role managera i lidera posiadają w wielu miejscach punkty wspólne. Warto zatem zadbać o to, aby zarówno manager jak i lider na każdym szczeblu organizacyjnym dysponował szeroką gamą narzędzi, które pozwolą mu jeszcze skuteczniej wykonywać swoją pracę. Coraz więcej managerów i liderów mając na celu wzrost wydajności zarówno pojedynczych pracowników, zespołów jak i całych organizacji wykorzystuje w swojej pracy podejście coachingowe. To za jego przyczyną są świadkami wydobywania potencjału i możliwość drzemiących w każdym pracowniku. Korzyści płynące z zastosowania podejścia coachingowego pomagają im zwiększyć skuteczność wykonywanej pracy, poprawić relacje panujące w zespołach a także korzystnie wpływają na zaangażowanie pracowników. To tylko niektóre z korzyści dzięki którym coaching coraz cześciej zdobywa serca osób, które są bezpośrednio odpowiedzialne za rozwój i sukces organizacji.

Każdy z nas jest liderem w jakiejś dziedzinie: jedni w sztuce prowadzenia domu, inni w wychowaniu dzieci, jeszcze inni w zarządzaniu zasobami swoich pracowników. Jeśli masz wystarczająco dużo wiedzy i doświadczenia w jakiejś sprawie, to istnieje szansa, że dla pewnej grupy osób staniesz się autorytetem i będziesz przez nie podziwiany. Inny rodzaj przywództwa, to przywództwo oparte na władzy i pozycji zajmowanej w hierarchii społecznej. Wreszcie trzeci rodzaj przywództwa. To bycie atrakcyjnym i pociągającym ze względu na cechy swojej osobowości – bycie przykładem dla innych.
Lider to osoba, która przewodzi zmianom, widzi dalej i szerzej niż ludzie wokół niego.

W Twoim życiu są także takie sprawy, w których zauważasz, że widzisz więcej niż Twoi bliscy, przyjaciele lub współpracownicy. Lider potrzebuje zwolenników, chce, żeby inni za nim podążali.. Chiński myśliciel Lao Tze napisał w księdze Tao Te Ching: Wielki przywódca to ten, którego ludzie po skończonej pracy mówią "Zrobiliśmy to sami". Przywództwo wymaga rozwijania swojego wewnętrznego potencjału, odkrywania swoich unikalnych talentów i doskonalenia osobistego mistrzostwa. Początkowo może to się wydawać trudne, lecz efekty zazwyczaj są przyjemne i korzystne! Dzięki rozwijaniu osobistego przywdztwa stajesz się coraz bardziej atrakcyjny dla innych ludzi. Z biegiem czasu to inni zabiegają o Twoją uwagę. Aby być prawdziwym przywódcą potrzebujesz do tego innych ludzi. Z nimi będziesz dzielił swoją wizję, a oni wesprą Cię i pomogą Ci w jej realizacji.

Żeby Coach mógł o sobie myśleć jako o profesjonaliście, osobie kompetentnej ciągle potrzebuje szlifować, doskonalić swoje umiejętności, ciągle być w procesie świadomego samorozwoju. W artykule postaram się wyjaśnić i uzasadnić dlaczego tak jest i jaki to może mieć wpływ na pracę coacha. Z pośródwszystkich kompetencji, które składają się na postawę coacha wybrałam trzy, które według mnie są znaczące w samorozwoju coacha. Po pierwsze otwartość, ciekawość na nowe badania psycho-neurologiczne, na wiedzę i odkrycia naukowców – badaczy kognitywistów, neurobiologów, neuroprzyrodników czyli potrzeba ciągłego szukania i poznawania. Po co?; bo wszystko może się przydać, wszystko może być istotne w pracy z ludźmi. Po drugie ciągłe doskonalenie siebie i praca nad sobą, szczególnie szlifowanie swojej emocjonalności, Po co ? Dbanie o wszystkie elementy swojej inteligencji emocjonalnej to klucz do rozumienia innych, to klucz rozwijania empatii i intuicji. Po trzecie, dbanie o rozwijanie w sobie poczucia humoru , radości po prostu śmianie się . Po co? Śmiech to dystans do trudnych sytuacji, śmiech to rodzaj czy element inteligencji społecznej, to dbanie o siebie i innych. Wszystkie te elementy, nakładają się i są z sobą silnie związane. Oczywiście nie są to jedyne elementy, jest ich wiele. Żeby Coach mógł o sobie myśleć jako o profesjonaliście, osobie kompetentnej ciągle potrzebuje szlifować, doskonalić swoje umiejętności, ciągle jest w procesie świadomego samorozwoju.

Coaching zaczyna stanowić bardzo ważny i nie dający się niczym zastąpić czynnik dobrego funkcjonowania każdej organizacji. Coachng powinien być traktowany jako pewien system funkcjonowania organizacji, który pozwala na optymalne wykorzystanie potencjału pracownika, sprzyja zarządzaniu wiedzą w organizacji, jest podstawą budowania organizacji uczącej się. Odpowiednio przygotowany do swej roli coach buduje potencjał pracowników, poprzez wspieranie i rozwijanie kompetencji. Jest animatorem ikoordynatorem, nie mającym nic wspólnego z odgórnym kierowaniem hierarchicznym. Jest to intelektualna próba powrotu do Człowieka, który traktowany jest podmiotowo i całościowo (wraz z jego emocjami, motywacjami, twórczymi uzdolnieniami i niepowtarzalnością).

Coaching przez małe "c", to taka oryginalna, pierwotna forma coachingu. Obserwujemy kogoś, obserwujemy jego zachowania, dajemy mu informacje zwrotną, ćwiczymy z tą osobą nowezachowanie. Taki coaching najczęściej spotykamy w pracy z handlowcami. Coaching przez duże "C" - może polegać na tym, że pomagamy tej osobie w zbudowaniu nowego przekonania. Na przykład w budowaniu nowej wizji albo na tym by bardziej efektywnie pracować w grupie, może polegać na budowaniu własnej, silniejszej wartości, lepszym poznawaniu samego siebie.Zakres coachingu przez duże C jest o wiele, wiele większyi może polegać na tym, że pracujemy z osobą na wielu poziomach, aby pomóc jej się poprawić lub przetransformować. Podstawowa mapa, którą używam w coachingu to jest mapa różnych poziomów uczenia się. To jest podstawowe narzędzie, które nas prowadzi poprzez proces coachingu. W procesie coachingu ważne jest aby zdać sobie sprawę czy potrzebujemy wspierać osobę na poziomie środowiska, zachowania, zdolności i umiejętności, wartości i przekonań, tożsamości, a może nawet powyżej tożsamości tj. sensu istnienia. Co to oznacza i jak wygląda w praktyce?

Kiedy zapytałaś czym jest, na czym polega coaching uświadomiłam sobie prostotę i złożoność definicji. Dla mnie i pewnie wielu innych osób, które na co dzień zajmują się coachingiem jest procesem pomagania ludziom by się poprawiali, działali lepiej, osiągali wyżyny swoich możliwości, by w pełniejszy sposób wykorzystywali swoje zasoby bez względu na to co robią. Kiedy prowadzę coaching podstawą jest dla mnie pomaganie ludziom by stawali się lepszym. Dla ludzi korzystających z coachingu to czasami oznacza pokonywanie przeszkód i barier. Czasami oznacza posiadanie bardziej klarownej wizji celu. Czasami oznacza posiadanie bardziej silnego poczucia własnych wartości i tego kim jestem. Coaching również polega na tym, że pomagam ludziom aby pracowali ze sobą nawzajem, współpracowali między sobą.

Praca w której liczy się tylko wynik i słupki sprzedaży, czyli zysk, często doprowadza do wypalenia ludzi i braku satysfakcji z tego co robią. W relacjach osób, które pracują w różnych korporacjach wyraźnie widać, że tylko niewielka część z nich w pełni utożsamia sie ze swoja firmą. Pełne zaangażowanie i dyspozycyjność, rzadko pociąga za sobą satysfakcję z pracy i poczucie wpływu na to co dzieje się w firmie. Zwykle nijak się ma stan faktyczny do ogłoszeń w prasie czy na portalach rekrutacyjnych, że firma x czy y, poszukuje osób otwartych, kreatywnych, o wysokich kompetencjach i chętnych do tworzenia firmy. Codzienność zdecydowanie odbiega od składanych obietnic, gdyż zwykle ci dobrze wykształceni młodzi ludzie, biegle mówiący w kilku językach, pokolenie "białych kołnierzyków" niejednokrotnie poświęca się w całości, by wyrobić wynik, poprawić słupki sprzedaży i dzięki temu awansować. Gratyfikacja za wyłączność dla firmy sa pakiety SPA, opieka medyczna, dobry samochód i cała ta otoczka. Na ile jednak taki stan podoba się współczesnym menagerom? Gdzie zaczyna się a gdzie kończy granica wyłączności?

Stres jest obecny w życiu każdego człowieka. Jest naturalną reakcją na trudne sytuacje. Może mieć wpływ pozytywny, gdy mobilizuje do działania, zwiększa energię, pozwala pokonać przeszkody i poprawia ogólne samopoczucie. Bywa jednak, że stres staje się nadmierny lub zbyt długotrwały. Wtedy może wywołać skutki przeciwne: apatię, niezdolność do skutecznego działania, a nawet dolegliwości fizyczne i być bardzo szkodliwym dla organizmu. Negatywne sytuacje, czarne serie, niska samoocena, poczucie że jesteś niewiele wart, najlepiej jakby cie w ogóle nie było. To tylko niektóre czynniki, które wpływają na twoje postrzeganie siebie i świata w którym żyjesz. Żadna jednak negatywna sytuacja nie jest wart tego, by myśleć o sobie negatywnie. Jednak gdy człowiek jest w emocjach, trudno mu wówczas myśleć racjonalnie i nawet najmniejszy problem urasta do rangi katastrofy. Warto byś w tym miejscu zadał sobie pytanie, jak ty reagujesz na stres? Z jakiego powodu martwisz się najczęściej?

Między śmiechem i zabawą dusza odzyskuje zdrowie. Wielu badaczy śmiechu uważa śmiech za najstarszą formę komunikacji - za pewnego rodzaju niewerbalne esperanto, uniwersalny język, który łączy wszystkich ludzi. Nasi przodkowie śmiali się prawdopodobnie już długo przed tym, zanim zaczęli mówić. Działo się tak, ponieważ centra mowy znajdują się w młodszej - z punktu widzenia historii rozwoju - części kory mózgowej, podczas gdy śmiech przyporządkowywany jest starszej części mózgu. Śmiech jest wrodzony. Najczęściej uśmiechają się niemowlęta i małe dzieci, mianowicie około czterdziestu razy w ciągu dnia, podczas gdy dorosły uśmiecha się już tylko piętnaście razy dziennie.